Wyświetlenie artykułów z etykietą: kolofon

Jak historia daleko sięga, w księgach pojawiały się exlibrisy, dopiski i kolofony. Oczywiście nie od razu i nie we wszystkich. Początkowo były to tylko dopiski potwierdzające zapłatę – od kogo, dla kogo, które skryba umieszczał na końcu dzieła. Z czasem, dopiski te przekształciły się w kolofony. Umieszczano w nich informacje; na czyje polecenie i za czyjego panowania księga powstała. Umieszczali także swoje zapiski sami skrybowie; Wojciech z Grochowa, który przepisując w latach 1408-1409 tekst z teologii praktycznej dla magistra Macieja z Koła, na zakończenie po łacinie napisał: „nie najlepiej zakończyłem pisanie, albowiem miałem bardzo zły egzemplarz jako wzór”. Jan Kanty bardzo podobnie zakończył kopiowanie tekstu: „egzemplarz był bardzo zły, którego niestety ani odczytać, ani zrozumieć nie mogłem”.